Jesteśmy jeszcze na wczesnym etapie ewolucji systemów monitorowania wnętrza, ale już teraz zaczynamy przechodzić od obserwacji samego kierowcy do monitorowania kabiny i nie tylko.
Podstawowy system monitorowania kierowcy
Obecny plan wprowadzania tych systemów zaczyna się od niskobudżetowych zastosowań, które spełniają podstawowe wymagania ustawowe i mogą być powszechnie zastosowane w całej flocie. Na tym poziomie wystarczająca jest kamera zamontowana w kolumnie kierownicy, zestawie wskaźników lub centralnym wyświetlaczu, która jest w stanie wykryć senność i rozproszenie uwagi. Jeśli kierowca oderwie wzrok od drogi na więcej niż dwie sekundy, system może na przykład przywołać jego uwagę alertem akustycznym lub migającą czerwoną kontrolką na desce rozdzielczej. Specjalne algorytmy pracujące na danych z kamery, będą sprawdzały pozycję głowy, ruchy oczu, częstotliwość mrugania i szerokość rozwarcia oczu kierowcy, aby wykryć objawy senności. Jeśli kierowca przysypia, system może wywołać wibracje fotela lub ostrzeżenie akustyczne.
Zaawansowany system monitorowania kierowcy
Systemy mogą oferować dodatkowe funkcje oprócz podstawowego wykrywania senności i rozproszenia. Mogą rozpoznawać głosy i precyzyjnie identyfikować kierowców za pomocą kamer i czytników biometrycznych, jak na przykład linii papilarnych. Mogą określać, czy kierowca jest pod wpływem alkoholu, zestresowany, zamyślony, a nawet czy próbuje oszukać systemy jazdy autonomicznej przy pomocy zdjęcia.
Monitorowanie kabiny
Rozszerzeniem monitorowania kierowcy jest monitorowanie wnętrza pojazdu, czyli użycie szerokokątnej kamery o większym polu widzenia, często obejmującym fotel pasażera i tylne siedzenia. Dzięki poszerzonemu polu widzenia system może określić, czy kierowca trzyma dłonie na kierownicy. Może także zidentyfikować osobę siedzącą na fotelu obok kierowcy, wyregulować fotel stosownie do jej preferencji oraz sprawdzić, czy pasażerowie poprawnie zapięli pasy.
Wykrywanie obecności w całej kabinie pozwalałoby ustalić liczbę osób jadących pojazdem oraz rozpoznać ich nastroje i emocje. Mogłoby także wykryć nagłą niedyspozycję u kierowcy i wyzwolić automatyczne funkcje, które w takiej sytuacji sprowadziłyby bezpiecznie pojazd na pobocze i wezwały służby ratunkowe.
Ponadto w podsufitce może być zamontowana szerokokątna kamera 3D skierowana w dół, przeznaczona do obserwacji przednich foteli. Pozwalałoby to pasażerom sterować pewnymi funkcjami pojazdu za pomocą gestów i układów dłoni – poprzez rysowanie w powietrzu czy wskazywanie palcem. Dzięki temu pasażer mógłby na przykład wskazać palcem obiekt, aby uzyskać informacje na jego temat, lub restaurację, aby zarezerwować w niej stolik. To rozpoznawanie gestów jest funkcją rozwijającą się odrębnie od systemów wykrywania stanu kierowcy.
Przyszłe innowacje
Gdy systemy uczenia maszynowego staną się bardziej inteligentne i zaawansowane, będą w stanie nie tylko zrozumieć, co się dzieje z kierowcą, ale także podjąć adekwatne działania. Jeśli na przykład pojazd będzie zjeżdżał z pasa, a kierowca nie będzie obserwował drogi, system może na kilka sekund włączyć funkcję utrzymywania pasa ruchu, nawet gdy jest ręcznie wyłączona. Może też się zdarzyć, że samochód poprzedzający zahamuje, a kierowca jest rozproszony — system mógłby wtedy zmniejszyć prędkość pojazdu z wyprzedzeniem, aby uniknąć gwałtownego hamowania awaryjnego.
Wraz z rozwojem algorytmów monitorowania wnętrza pojawią się nowe funkcje bezpieczeństwa, takie jak śledzenie pozycji ciała w celu dostosowania ustawień poduszki powietrznej.
W dłuższej perspektywie monitorowanie całego wnętrza pojazdu umożliwi zmianę aranżacji wystroju kabiny, a także projektowanie niestandardowych koncepcji kabin w pełni autonomicznych pojazdów, jak na przykład samochodów sypialnych, w których można się położyć i spać albo oglądać filmy, autonomicznych przychodni do zdalnej opieki medycznej lub autonomicznych sklepów.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na temat tych innowacji, zapoznaj się z naszą dokumentacją.
